Νεοελληνική λογοτεχνική κριτική
Ανθολογώντας τους κριτικούς (του Θανάση Αγάθου )
του Θανάση Αγάθου(*)
Σημείωση: Σημαντική η παράλειψη δύο κριτικών που σημάδεψαν την εποχή τους: Του Αιμίλιου Χουρμούζιου και του Βάσου Βαρίκα ( Στέφανος Κωνσταντινίδης)
Πολύ σημαντική συμβολή στο σχετικά παραμελημένο πεδίο της Ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνικής κριτικής θα πρέπει να θεωρηθεί ο ογκώδης τόμος Ανθολογία της Νεοελληνικής Λογοτεχνικής Κριτικής του Γιώργου Αράγη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Σοκόλη και έρχεται να προστεθεί στην παλαιότερη δοκιμιακή μελέτη του ίδιου συγγραφέα Νεοελληνική κριτική, αξιολογικές διακρίσεις (Εκδόσεις Σοκόλη, 2015).
Ο Αράγης, στη σχεδόν 40σέλιδη εισαγωγή του, επισημαίνει ότι η ανθολογία του, όπως κάθε ανθολογία, αποτελεί ένα δειγματολόγιο ομοειδών κειμένων και ότι έχει, όπως συμβαίνει πάντα, τα ελεγχόμενα σημεία της, δηλαδή την υποκειμενικότητα του ανθολόγου της και τη σχετική αντιπροσώπευση των ανθολογημένων κριτικών. Ωστόσο, αναγνωρίζει ως βασικό κριτήριο για τη συμπερίληψη ενός κριτικού κειμένου στην ανθολογία του, το να αποτελεί πράγματι λογοτεχνική κριτική, δηλαδή το να διαθέτει αξιολογικό χαρακτήρα, να είναι εμπεριστατωμένη αξιολόγηση ενός έργου ως λογοτεχνήματος: «Από την άποψη αυτή, στην παρούσα ανθολογία δεν ανθολογούνται κείμενα περιγραφικά, ισοπεδωτικά, με συμβατικό περιεχόμενο, κείμενα φιλοφρονητικά, κείμενα αοριστόλογα ή που αρκούνται σε αδέσποτους αξιολογικούς αφορισμούς χωρίς επιχειρηματολογική τεκμηρίωση» (σ. 8).